Niedojrzałość czynnościowa

Pomiędzy układem pokarmowym dziecka i dorosłego istnieją pewne odrębności czynnościowe dotyczące funkcji trawienia i wchłaniania. Odruch ssania, który wymaga odpowiedniego ułożenia warg, języka i koordynacji z oddychaniem jest w pełni wykształcony u dzieci urodzonych po 37 tygodniu życia płodowego. Napięcie (skurcz) mięśnia dolnego zwieracza przełyku jest mniejszy u dzieci co skutkuje częstszymi ulewaniami i wymiotami do 3 – 4 miesiąca życia dziecka. Również czynność mięśniówki żołądka oraz czynność skurczowa jelit i związana z nią perystaltyka jest nie w pełni wykształcona, szczególnie u wcześniaków. Wiąże się to z wolniejszym opróżnianiem żołądka i dłuższym przechodzeniem pokarmu przez jelita. U noworodków donoszonych sprawność jelita grubego jest widoczna w oddaniu smółki w ciągu pierwszych 48 godzin po porodzie. U wcześniaków ten proces trwa dłużej i może się przedłużać nawet do 12 dni. Różnice dotyczą także czynności enzymatycznej poszczególnych odcinków przewodu pokarmowego.  Wydzielanie soku żołądkowego jest 27 x mniejsze w pierwszych miesiącach życia. Aktywność trzustki jest zmniejszona – aktywność enzymów lipazy, amylazy wynosi tylko 10% aktywności u osoby dorosłej. Laktaza ma 90% aktywności u noworodka donoszonego, u wcześniaka aktywność tego enzymu może być zmniejszona co może objawia się biegunką. Nabłonek jelitowy jest bardziej przepuszczalny szczególnie dla peptydów w pierwszych godzinach życia dziecka. Ta wzmożona przepuszczalność skutkuje większą skłonnością do alergii, a także większą podatnością na działanie drobnoustrojów chorobotwórczych. W końcowym odcinku jelita grubego konieczne jest skoordynowanie działania mięśni wypieraczy z rozluźnieniem mięśni zwieraczy odbytu, aby mogło dojść do wypróżnienia. Te mechanizmy nie są w pełni sprawne u niemowląt co skutkuje trudnością w oddaniu stolca – dyschezja niemowlęca.

Przeczytaj również:

Rozwój układu pokarmowego