Skrobia

Jest to węglowodan - cukier złożony z wielu cząsteczek glukozy. Inna nazwa dla takich cukrów złożonych to polisacharydy. Skrobia jest bez zapachu i smaku. Nie rozpuszcza się w zimnej wodzie. Aby mogła zostać strawiona musi być ugotowana. Postać odporna na strawienie to błonnik. Skrobia jest najważniejszym polisacharydem występującym jako materiał zapasowy u roślin. Szczególnie bogate w skrobię są ziarna zbóż, ziemniaki, kukurydza. Ze względu na pochodzenie możemy wyróżnić skrobię ziemniaczaną, pszenną, kukurydzianą, ryżową. Skrobia stanowi źródło energii. Wraz ze wszystkimi węglowodanami w diecie powinna dostarczać 50 – 60% dobowego zapotrzebowania na energię. Trawienie skrobi odbywa się etapami. Proces ten zostaje zapoczątkowany w jamie ustnej dzięki działaniu enzymu amylazy ślinowej. Następnie w dwunastnicy skrobia jest rozkładana pod wpływem amylazy trzustkowej i amylazy jelitowej oraz disacharydaz. Końcowym produktem trawienia skrobi są cukry proste. Pokarmy z białej mąki zawierają głównie skrobię, natomiast z mąki razowej zawierają również witaminy i składniki mineralne dlatego ich spożywanie jest zdrowsze.